PKB i pieniądz

krak15 pisze:

..............."Powróćmy do PKB - i sprawdźmy od czego zależy ten wskaźnik w ujęciu monetarnym?
Nie wchodząc w szczegóły, których nie rozumie 99,8% społeczeństwa - można napisać, że ów wskaźnik jest pochodną z pomnożenia szybkości obiegu pieniądza w gospodarce i wielkości jego podaży"............

Niezupełnie prawidłowa definicja..........

W równaniu Fishera MV = PT gdzie M to baza monetarna, V to szybkość obiegu pieniądza, P to średnie ceny transakcji, T to ilość transakcji w ciągu roku..... za PKB uważa się prawą stronę, czyli PT (T odpowiada ilości sprzedanych towarów i usług po średniej cenie P..... czyli gospodarka REALNA).
I w warunkach równowagi, gdy spełnione jest równanie Fishera to PKB jest równe MV..... Ale gospodarka najczęściej nie znajduje się w stanie równowagi i wtedy równanie Fishera zamienia się w nierówność, czyli PKB nie jest równe MV.

Przypadki nierównowagi opisywałem w #299 "Biblioteka nr 2"..... ale dla przypomnienia przytoczę ten wpis:

..............."Widzę, że bez matematyki się nie obejdzie.
Rację miał Hermes (#248) pisząc że wzór Fishera
MV = PT
opisujący równowagę popytu i podaży w gospodarce prawie nigdy nie jest spełniony.

Ale matematyka to nie tylko równania ale także nierówności :
1. MV > PT
To przypadek, gdy baza monetarna jest za duża. Prawo podaży popytu stara się przywrócić równowagę powiększając „PT”. Jeżeli istnieją techniczne możliwości powiększenia produkcji „T” to producenci będą zwiększać produkcję, zatrudniając przy okazji bezrobotnych. Konkurencja pomiędzy przedsiębiorcami ograniczy zbyt duży wzrost cen „P”.
Jeżeli jednak w gospodarce nie ma możliwości wzrostu produkcji (jest aktualnie w pełni wykorzystana) doprowadza to do szybkiego wzrostu cen „P”, powodując dużą inflację.
Aby temu przeciwdziałać państwo powinno zmniejszać ilość aktywnego pieniądza „M” na rynku, ściągając go zwiększonymi podatkami, lub „zamrażając” w obligacjach oraz na lokatach bankowych poprzez zwiększenie stopy procentowej powyżej inflacji.
2. MV < PT
To przypadek, gdy baza monetarna jest za mała. Prawo podaży popytu stara się przywrócić równowagę zmniejszając „PT”. Może to osiągnąć zmniejszając ceny „P”. Ale jeżeli ceny zbliżą się do kosztów produkcji przedsiębiorcy będą raczej zmniejszać wielkość produkcji „T”, zwalniając przy okazji ludzi. Aby temu przeciwdziałać państwo powinno zwiększać ilość aktywnego pieniądza „M” na rynku, obniżając podatki, lub odzyskiwać „zamrożone” w obligacjach pieniądze za pomocą QE. Powinno temu towarzyszyć obniżenie stóp procentowych, aby zachęcić ludzi do wyciągania pieniędzy z lokat i przeznaczania ich na konsumpcję.