Były dwie podstawowe praprzyczyny spadku amerykańskiej potęgi i roli. Pierwsza to nadmierna rola ideologii neoliberalnej w gospodarce, wiara w (samo)regulacyjną rolę rynku, która w efekcie osłabiła centrum i doprowadziła do erozji jego siły i oddziaływania. Owszem, w pierwszej fazie neoliberalizm – preferujący swobodne przepływy, brak barier dla handlu i promujący sektor prywatny – przynosił dominującym na światowych rynkach Amerykanom wymierne korzyści. Z czasem jednak ujawnił się grzech śmiertelny tego podejścia: kontrolę nad władzą polityczną przechwyciły ośrodki finansowe, a przepływy finansowe i kapitałowe wyrwały się spod kurateli tej pierwszej, mocno ją osłabiając.
Grosse nie pozostawia niedomówień, pisząc: „Nadmierna liberalizacja doprowadziła do (…) silnej koncentracji potęgi ekonomicznej w rękach prywatnych oraz faktycznego przejęcia kontroli na władza polityczną”. Tak było w 20-leciu międzywojennym i tak było ostatnio.
Kryzys ma charakter systemowy. Wymaga zasadniczych zmian w funkcjonowaniu państwa, a nade wszystko wzmocnienia regulacji i kontroli nad rynkami finansowymi, co jednak w obecnej sytuacji przerostu tych ostatnich przypomina nieco kwadraturę koła.
z "Obserwatora Finansowego"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz