Paradoks więźnia opisuje zyski płynące
z konkurencji i współpracy
-dla dwóch uczestników.
Teoria gier zajmuje się także strategiami
zysku płynącego
z konkurencji lub współpracy
-dla wielu uczestników.
W przyrodzie współpraca
nie jest rzadkością
spotykana na poziomie komórek
i na poziomie gatunkowym.
W ewolucyjnych symulacjach komputerowych
korzyści ze współpracy
zostają odkryte i zastosowane
dopiero po dwudziestu pokoleniach.
Symulacje ewolucyjne pokazują też,
że współpraca jest z natury
zjawiskiem niestabilnym
- po okresach kooperacji, dobrobytu,
następuje mroczny czas ,
gdy gracze zaczynają myśleć tylko o sobie .
A jednak altruizm bezustannie się odradza!
Realizacja wspólnego dobra jest równie ważna
dla rozwoju i równowagi systemowej -jak konkurencja.
Dlatego neoliberalny wyścig szczurów
nie jest sytuacją normalną.
Po którymś pokoleniu ludzie stwierdzają,
że dobro wspólne opłaci im się.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz