badając skandynawski system więzienny. Chciałam zrozumieć, jak to jest, że w jednym kraju „rok nie wyrok, dwa lata jak dla brata, a trzy lata po korytarzu się przelata” – a w drugim trzy miesiące to kara długoterminowa. Okazało się, że nie wystarczy przyjrzeć się współczesnym praktykom. Trzeba się było cofnąć aż do tego XI wieku, by zrozumieć ciągłość egalitarnych wzorców, znaczenie braku lokalnego niewolnictwa i dbałość o jakość życia.