Pustynnienie i wojny................ na przykładzie Syrii i Egiptu

W latach 2006-2011 Syria została dotknięta najdłuższą suszą, która przyniosła największe straty plonów od czasów pierwszych cywilizacji na obszarze Żyznego Półksiężyca. Spośród 22 mln ludzi mieszkających wówczas w tym kraju, prawie pół miliona boleśnie odczuło skutki pustynnienia [1], które spowodowało masową migrację rolników, hodowców i rodzin wiejskich do miast [2]. Ten exodus pogłębił jeszcze napięcia powodowane przez napływ uchodźców z Iraku, który nastąpił po amerykańskiej inwazji w 2003 r. Przez kilka dekad baasistowski reżim w Damaszku zaniedbywał zasoby kraju, dotował uprawy pszenicy i bawełny, które wymagają znacznych ilości wody i propagował nieefektywne techniki nawadniania. Nadmierny wypas i wzrost demograficzny przyspieszyły proces. W latach 2002-2008 zasoby wodne Syrii zmniejszyły się o połowę.
....nałożenie się na siebie zmian gospodarczych, społecznych, klimatycznych i środowiskowych podkopało umowę społeczną między obywatelami a rządem, podbudowało ruchy opozycyjne i nieodwracalnie zdegradowało prawomocność władzy Asada” 

Zakup przez Pekin  pszenicy 

na rynku międzynarodowym 

w 2011 roku spowodował gwałtowny wzrost światowych cen pszenicy 

.....W Egipcie u największego światowego importera pszenicy cena chleba wzrosła trzykrotnie. 

I to był początek końca  prezydenta  Mubaraka 
http://www.monde-diplomatique.pl/index.php?id=6_1