Dziesiąta rocznica początku wielkiego kryzysu finansowego dała wyróżnionemu nagrodą Nobla ekonomiście Paulowi Krugmanowi okazję do napisania eleganckiego eseju o tym, jak mało zmieniła się w ciągu tej dekady debata o przyczynach i konsekwencjach krachu. Wielki kryzys lat 30. pozostawił po sobie keynesizm, a stagflacja lat 70. – monetaryzm Miltona Friedmana. Natomiast pod wpływem kryzysu lat 2007-2008 nie wyłoniła się żadna podobna zmiana w myśleniu. To bardzo smutne dla studentów ekonomii, którzy liczyli na stosownie ambitną reakcję swojej dziedziny nauki. Dlaczego do niej nie doszło?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz