Lewicowe manifesty to tak naprawdę konserwatywne programy z „ludzką twarzą”.

-We wszystkich debatach lewica reprezentuje instytucjonalny konserwatyzm, to znaczy nie jest w stanie zaproponować zmiany wykraczającej poza istniejące uwarunkowania instytucjonalne.

Zgodnie z lewicowym paradygmatem państwo powinno nią zarządzać antycyklicznie i kompensować nierówności generowane przez rynek za pośrednictwem redystrybucji dochodów poprzez podatki i świadczenia socjalne. 

Schyłek modelu produkcji masowej i 

zastąpienie go przez produkcję, którą 

charakteryzuje nieustająca innowacja.

Na świecie istnieje tendencja, aby
implementować rozmaite innowacyjne rozwiązania w sposób,
który najmniej szkodzi dominującym paradygmatom i interesom;
jest to implementacja po linii najmniejszego oporu.
[-Unger chce czegoś więcej  -alternatywy
wynikającej z nowego, głębszego, oglądu rzeczywistości]