PIT miał do 1997 r.
trzy stawki: 21, 33 i 45 proc.
Potem były kolejne obniżki. Najpierw do poziomu 20–32–44. Potem 19–30–40. W tym czasie w dół szedł także CIT. Najbardziej efektownej obniżki dokonał rząd Leszka Millera w 2004 r., ścinając go z 27 do 19 proc. To posunięcie stworzyło z kolei naturalną presję na dalsze obniżki PIT, ponieważ najlepiej zarabiającym opłacało się teraz przejść z klasycznej umowy o pracę na działalność gospodarczą, płacić niższy 19-procentowy PIT. Dzieła dopełnił rząd Jarosława Kaczyńskiego (ministrem finansów była wtedy Zyta Gilowska), likwidując stawkę PIT dla najbogatszych. Wprowadził istniejący do dziś system 18–32 (zmiany weszły w życie w 2009 r. już za rządu PO–PSL).
Ale jak wiadomo z podatkowych statystyk, w tym systemie i tak miażdżąca większość Polaków płaci pierwszą stawkę. W tym sensie spełnił się więc sen o podatku liniowym, który swego czasu śnili i lider SLD Leszek Miller, i szef Unii Wolności Leszek Balcerowicz.
http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/gospodarka/20141218/wos
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz