Woluntarystyczna wierność sprawie była jego głównym życiowym drogowskazem
posłużyła dobrze dialogowi z innowiercami, także jego aktywności w polityce międzynarodowej, nie posłużyła reformie instytucji.
Utrzymano quasi-niewolniczy status duchownych.
Uległość i podporządkowanie, faktycznie będące mafijno-familijną lojalnością nagradzaną awansami, dalej nazywano wiernością.
Uniemożliwiono opracowanie teologicznych podstaw reformy strukturalnej Kościoła, dławiąc zakazami i karami wolną myśl.
W rezultacie wzmocniono jeszcze bardziej nastawienie pragmatyczne,
a więc dbanie o wizerunek, który okazał się świętszy niż tabernakulum.
W rezultacie umacniała się patologiczna struktura władzy,
czego skutkiem był m.in.
proceder wieloletniego ukrywania pedofilów w sutannach na całym świecie, mafijny system finansowy, ostatecznie więc instytucjonalne zakłamanie.
Uległość i podporządkowanie, faktycznie będące mafijno-familijną lojalnością nagradzaną awansami, dalej nazywano wiernością.
Uniemożliwiono opracowanie teologicznych podstaw reformy strukturalnej Kościoła, dławiąc zakazami i karami wolną myśl.
W rezultacie wzmocniono jeszcze bardziej nastawienie pragmatyczne,
a więc dbanie o wizerunek, który okazał się świętszy niż tabernakulum.
W rezultacie umacniała się patologiczna struktura władzy,
czego skutkiem był m.in.
proceder wieloletniego ukrywania pedofilów w sutannach na całym świecie, mafijny system finansowy, ostatecznie więc instytucjonalne zakłamanie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz