To był jeden z nielicznych przemysłów, do którego Wielki Kryzys nie miał dostępu. To na swój sposób ciekawe, że ludzie umierali z głodu, a fikcja miała się tak dobrze. Wszyscy woleli patrzeć na nierealny świat, niż mierzyć się ze swoją rzeczywistością. To jest ciekawa potrzeba w człowieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz