Chiny,

Chiny,

napięcia kryzysogenne są i musza być

przy tak wysokim tempie rozwoju,

wychodzeniu  z zacofania,  formuujacym się ustroju,

zwichniętej demografii i  działaniu  prowincjonalnych sił odśrodkowych

 

Ale

jednocześnie tempo rozwoju 

i socjalistyczna forma rządzenia kapitalistyczną gospodarką gwarantują,

że  do kryzysu nie dojdzie

jeśli PKB nie spadnie poniżej 5-6%. I faceci komitetu centralnego dobrze o tym wiedzą.

(Jadąc niestabilnym rowerem nie przewrócisz sę  dopóki  jesteś w ruchu!)

Pytanie kiedy Chiny się rozpadną pod naporem sił odśrodkowych  jest źle postawione;

podobnie jak: kiedy padnie Japonia zadłużona na maxa.

Pytanie powinno brzmieć: jak to się dzieje, że

Japonia, że Chiny wykazują tak wielką stabilność ustrojową

i radzą sobie doskonale (zerowe PKB Japonii nie jest dla mnie negatywem)

mimo tego, że według kryteriów klasycznych powinny pogrążyć się w kryzysie.

Mamy do czynienia z  dynamicznymi układami super złożonymi,

w wypadku takich stabilność można osiągać na różne niekonwencjonalne sposoby.