Dobro jest rzadsze i jesteśmy wobec niego nieufni – myślimy, że coś się za nim kryje.

 Oczywista szlachetność, odwaga, poczucie sprawiedliwości – to rzeczy, które nas zachwycają, ale nie do końca je rozumiemy, czasami nawet nas irytują, są sprzeczne z naszym własnym konformizmem. Szlachetni bohaterowie są rodzajem lustra, w którym ludzkość niechętnie się przegląda, a jeżeli już to… ewakuuje ich do nieba jako świętych. I powstają hagiografie. A te zawsze są uproszczeniem, jakimś kłamstwem, gdyż nie ma człowieka bez żadnej skazy, wątpliwości, wahań, tajemnicy.