na temat wrodzonej ludzkiej skłonności do „frakcji”, przez co miał na myśli naszą tendencję do dzielenia się na zespoły lub partie, które są tak rozpalone „wspólną wrogością”, że są „znacznie bardziej skłonni do nękania i uciskania się nawzajem, niż do współpracy dla ich wspólnego dobra”.
Ale ten esej kontynuuje do mniej cytowanego, ale równie ważnego spostrzeżenia na temat podatności demokracji na trywialność. Madison zauważa, że ludzie są tak skłonni do frakcyjności, że „gdy nie pojawia się żadna znacząca okazja, najbardziej frywolne i fantazyjne rozróżnienia wystarczyły, aby rozpalić ich nieprzyjazne namiętności i pobudzić ich najbardziej brutalne konflikty”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz