kierowany przez państwo model Chin jest znacznie lepszy od amerykańskiego modelu „komuniarza”. W Chinach rząd jest bezpośrednio zaangażowany w funkcjonowanie gospodarki, co oznacza, że subsydiuje te gałęzie przemysłu, które pobudzają wzrost i stymulują rozwój. W przeciwieństwie do tego, amerykański kapitalizm jest dzikim, wolnym dla wszystkich, w którym prywatni właściciele są w stanie skierować wielkie sumy pieniędzy na bezproduktywne wykupy akcji i inne oszustwa, które nie przyczyniają się do tworzenia miejsc pracy ani wzmacniania gospodarki. Od 2009 roku amerykańskie korporacje wydały ponad 7 bilionów dolarów na wykup akcji, co jest działaniem, które zwiększa wypłaty dla bogatych akcjonariuszy, ale nie przynosi żadnej wartości materialnej. Gdyby ten kapitał został zainwestowany w infrastrukturę krytyczną, każde miasto w Ameryce byłoby połączone z gigantyczną siecią kolei dużych prędkości rozciągającą się od „morza do lśniącego morza”. Ale tak się nie stało, ponieważ zachodni model zachęca do wydobywania kapitału w celu osobistego wzbogacenia się, a nie do rozwijania projektów służących dobru wspólnemu. W Chinach widzimy, jak szybko mogą nastąpić transformacyjne zmiany, gdy bogactwo narodu jest wykorzystywane do eliminacji ubóstwa, podnoszenia standardów życia, budowy najnowocześniejszej infrastruktury i kładzenia podwalin pod nowe stulecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz