nasze „ja” jest złożone z narracji retroaktywnie próbujących narzucić jakąś spójność chaosowi naszych doświadczeń, zacierając doświadczenia i wspomnienia, które rozbijają te narracje.

 Ideologia nie tkwi w pierwszym rzędzie w opowieściach stworzonych (przez tych mających władzę) po to, by oszukać innych, lecz w historiach, które podmioty tworzą, aby oszukać samych siebie.